Αύριο εκλογές και πρέπει όλοι να ψηφίσουμε. Είναι οι κρισιμότερες εκλογές των τελευταίων δεκαετιών και κανείς δεν πρέπει να μείνει αμέτοχος. Ας ψηφίσουμε χωρίς φόβο, με γνώμονα το καλό της χώρας και το μέλλον των παιδιών μας. Ας ξεκολλήσουμε από τις εμμονές που έχουμε επιβάλει στον εαυτό μας κι ας πάψουμε να είμαστε τα πειραματόζωα άλλων. Μετά την απομάκρυνση από την κάλπη ουδέν λάθος αναγνωρίζεται και φροντίστε να μη μουτζώσετε τον εαυτό σας από Δευτέρα που θα ξεκινήσει νέος καταιγισμός μέτρων! Διαβάστε ένα ωραίο άρθρο από την Έλενα Ακρίτα και καλή ψήφο αύριο!
Της Ελενας Ακρίτα
Αναυδοι μείνανε μερικοί που πληροφορηθήκανε ότι, στην Ελλάδα του 2012, υπάρχουν οροθετικές εκδιδόμενες γυναίκες. Ούτε που το είχαν διανοηθεί αυτό, ούτε που τους είχε περάσει από το μυαλό τους. Κι ακόμα περισσότερο εξεπλάγησαν όταν έμαθαν πως υπάρχουν πελάτες που έρχονται σε σεξουαλική επαφή χωρίς προφυλακτικό. Που σημαίνει, σε απλά ελληνικά, πως υπάρχουν, ζουν, αναπνέουν, κυκλοφορούν ανάμεσά μας, άνθρωποι τόσο ανεύθυνοι, τόσο εγκληματίες, που ρισκάρουν την υγεία της γυναίκας τους, της συντρόφου τους και πάει λέγοντας. Κι αλί και τρισαλί αν κι η σύντροφος του τα φοράει με κάποιον άλλον. Σκοινί κορδόνι το HIV στις καλύτερες οικογένειες της Αλεξανδρείας…
Ξεκινάω έτσι παραμονές εκλογών, για έναν και μοναδικό λόγο: η ψήφος του μαλάκα (χωρίς προφυλακτικό) μετράει ίδια με την ψήφο του υπεύθυνου ατόμου (με προφυλακτικό). Οπως η ψήφος του λαμόγιου, ίδια με την ψήφο του έντιμου. Οπως η ψήφος αυτού που πλακώνει στο ξύλο γυναίκα του και παιδιά, ίδια με του καλού οικογενειάρχη. Μακάρι να μπορούσαμε να πάμε στο εκλογικό τμήμα και - μαζί με την ταυτότητα - να καταθέταμε πιστοποιητικά ευφυΐας, ευαισθησίας, ευθυκρισίας. Και ανάλογα να προσμετρώνται τα κουκιά. Το δικό σου πιάνεται για 3, του άλλου για 2, του παράλλου για 0. Αλλά δεν γίνεται. Αυτοί είμαστε, αυτά τα μυαλά κουβαλάμε. Είτε φοράς σκουφάκι (δεν εννοώ της μάνας, «βάλε σκουφάκι έχει ψόφο έξω» κι ας έχει 25 βαθμούς) είτε δεν φοράς.
Στο μεταξύ, οι αρχηγοί περιοδεύουν, βγάζουν λόγους, σφίγγουν χέρια. Και χαμογελάνε… Κυρίως χαμογελάνε! Δεν έχω διαπιστώσει αν το χαμόγελο είναι φυσικό ή αν το βάφουν… Γεγονός, πάντως, ότι σε μερικούς έχει αρχίσει να βγαίνει η ρίζα… Οπως επίσης υποψιάζομαι πως τα μυαλά τους ορισμένοι τα έχουν περάσει χρωμοσαμπουάν… Καραμπάμ κάνει το κομοδινί!
Οργώσανε την Ελλάδα - με εξαίρεση τον Παπανδρέου που όργωσε την Ελβετία. Στο Σεν Γκαλέν μιλούσε. Οπως όλοι γνωρίζουμε, το ΠΑΣΟΚ έχει τεράστιο ρεύμα στην Ελβετία… Ολα τα καντόνια κόβουν φλέβα για πάρτη του! Ο καθένας με τα λόγια χτίζει ανώγεια και καντόνια. Γι' αυτό, είπαν να μην πάει ούτε μια ψήφος χαμένη στη Λωζάννη. (Την Κοζάνη, άσε, την ανέλαβε ο Βενιζέλος)…
Τι κάνουμε λοιπόν αύριο; Δεν ξέρω εσείς, αλλά εγώ αρκετά αγχώθηκα αν η ψήφος μου είναι διαμαρτυρίας, οργής, ή σκέτη χωρίς μεζέ. Και δεν θα κάτσω να απολογηθώ στον καθένα, τι κάνω εγώ πίσω από το παραβάν (όταν δεν δοκιμάζω ρούχα). Και κυρίως γιατί το κάνω. Γιατί καταλήγω όπου καταλήγω, γιατί ψηφίζω ό,τι ψηφίζω.
Ψηφίζω ό,τι θέλω. Οταν πάω στο εκλογικό τμήμα, μπορεί να αφήσω σπίτι μου πορτοφόλι και χαρτομάντιλα. Δεν μπορώ να αφήσω πίσω τον θυμό μου, την οργή μου, την απογοήτευσή μου, την αγωνία μου, τη διάψευσή μου. Και δεν καταλαβαίνω τον Καρατζαφέρη, «ψηφίστε με τη λογική»! Ποια λογική; Τη δική του ή τη δική μας; Γιατί, αν δεν έχει αντίρρηση, λέω να ψηφίσω με τη δική μου λογική! Κι αν έχει αντίρρηση, πάλι έτσι λέω να ψηφίσω!
Ολοι, αρχηγοί και υποψήφιοι με διαβεβαιώνουν ότι καταλαβαίνουν τον θυμό μου ΑΛΛΑ! Καταλαβαίνουν την τάση μου να τιμωρήσω, ΑΛΛΑ! Καταλαβαίνουν ότι με φέρανε στον πάτο του πηγαδιού ΑΛΛΑ!
Συγγνώμη, αυτό το ΑΛΛΑ το βγάζουμε λίγο απ' την μπάντα; Γιατί όλα αυτά που εσείς σήμερα «καταλαβαίνετε» (κι αύριο τα ξεχνάτε) εμένα είναι πια η ζωή μου. Είναι πια η καθημερινότητά μου, είναι πια το σιχτίρι μου το ασορτί με όλα… Είναι το χαμόγελο: που εγώ δεν το έβαψα και βγήκε η ρίζα… Είναι τα όνειρα που μου στερήσατε, είναι το μέλλον που μου πουλήσατε, είναι οι φορές που με προδώσατε. Ο αλέκτωρ λάλησε, αλλά εσείς συνεχίσατε… Και συνεχίζετε…
Να χτυπιέστε κάτω, λοιπόν, δεν θα ψηφίσω με τη δική σας λογική. Να χτυπιέστε κάτω, δεν θα ψηφίσω με τα δικά σας «θέλω». Να χτυπιέστε κάτω, πριν φύγω από το σπίτι μου δεν θα αφήσω το συναίσθημά μου στο αμπαζούρ να το ξαναβρώ γυρίζοντας. Θα το πάρω μαζί μου στην κάλπη. Αρκετά έχω μουντζώσει τη μούρη μου ύστερα από εκλογές, αρκετά έχω πει «δεν το 'κοβα απ' τη ρίζα». Αρκετά, φτάνει, μέχρι εδώ! Τέρμα. Το ρόλερκοστερ μας τσάκισε, μας πέταξε τα άντερα έξω, μας μετέτρεψε σε παραζαλισμένα κοτόπουλα. Εκανε φούρλες και στροφές, τούμπες και κωλοτούμπες. Μετά βίας είμαστε ακόμα ζωντανοί… Αλλά είμαστε! Κουτσά, στραβά, με εκδορές, αμυχές, μώλωπες - είμαστε ακόμα ζωντανοί!
Γι' αυτό σας λέω, κύριοι, και λυπάμαι (όχι πολύ) αν σας πικραίνω. Εγώ θα ψηφίσω ό,τι θέλω… Ο τύπος χωρίς προφυλακτικό θα ψηφίσει ό,τι να 'ναι. Και οι δύο την επομένη των εκλογών θα υποστούμε τις συνέπειες…
ΚΙ επειδή έχουμε να ακούσουμε τις απίστευτες παπάρες τις επόμενες μέρες, ετοιμαστείτε, θωρακιστείτε. Εμβολιαστείτε. Μόνο έτσι θα αποκτήσετε ανοσία στην ηλιθιότητα και τον οπορτουνισμό.
Καλό βόλι! Ή, μάλλον, καλό μπόλι!
πηγή : Τα ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου